Nogal wat patiënten behandeld met directe orale anticoagulantia (DOAC’s), nemen deze middelen in een niet-adequate dosering, bv. omdat onvoldoende wordt rekening gehouden met de nierfunctie. In de praktijk is het, zeker bij ouderen, niet gemakkelijk om de nierfunctie op elk ogenblik correct in te schatten, en het is onmogelijk om het anticoagulerend en dus beschermend effect van DOAC’s te monitoren.  Dit maakt dat het voorschrijven van DOAC’s niet zo simpel is als het lijkt.

In dit artikel wordt aandacht besteed aan het gebruik van lachgas-zuurstofmengsels met maximaal 50% lachgas voor lichte sedatie in de tandartspraktijk, vooral op basis van een advies van de Hoge Gezondheidsraad (2016). Aandacht gaat naar de patiëntengroepen die in aanmerking kunnen komen voor lichte sedatie met lachgas, en naar de elementen die noodzakelijk zijn om een goed gebruik ervan te waarborgen (selectie en opvolging van de patiënten, contra-indicaties en risico’s voor de patiënt en de zorgverstrekker).